Kung Saan ang Hangin ay Tinig

'"Sino na ako kung hindi na ako sa kanya?" Iniwan ni Rafael si Joyce Santiago nang tahimik-walang sigawan, walang luha, walang yakap. Ang apartment niya sa Maynila ay naging museo ng pagkawala, bawat sulok puno ng alaala ng pag-ibig na hindi na buo. Sa gitna ng ulan, ingay, at katahimikan ng lungsod, si Joyce ay naglalakad nang mag-isa, dala ang tanong kung sino na siya kung wala na siya sa piling ng minamahal. Isang gabi, isang larawan ng Batanes ang lumitaw sa kanyang screen-mga burol na yumuyuko sa hangin, dagat na bughaw, at katahimikang tila may sariling tinig. Walang plano, walang takbo ng oras, isang one-way ticket ang nagdala sa kanya sa hilagang dulo ng bansa. Hindi siya tumakas; dumating siya upang huminga, upang maramdaman muli ang sarili bago siya naging "sila." Sa mga burol ng Batanes, sa ilalim ng parola at sa piling ng mga taong tahimik ngunit matatag, natutunan ni Joyce ang sining ng pakikinig-hindi sa ingay ng nakaraan, kundi sa bulong ng hangin na nagsasabing: may sariling tinig ka. Ang bawat hakbang ay dahan-dahan, puno ng pag-alaala at paghilom. Kung Saan Ang Hangin ay Tinig ay isang makatang nobela tungkol sa sakit, pagbitaw, at muling pagtuklas sa sarili. Para sa mga pusong nawalan, ito'y paalala: minsan, ang simula ay nasa katahimikan, at ang hangin ang unang nakakarinig sa ating panalangin.